Stan­dar­dy Ochro­ny Mało­let­nich

w Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi

§ 1. Pre­am­bu­ła

Zgod­nie z usta­wą z dnia 13 maja 2016 r. o prze­ciw­dzia­ła­niu zagro­że­niom prze­stęp­czo­ścią na tle sek­su­al­nym i ochro­nie mało­let­nich, ist­nie­je obo­wią­zek wpro­wa­dze­nia stan­dar­dów ochro­ny dzie­ci przez pod­mio­ty świad­czą­ce usłu­gi hote­lar­skie, tury­stycz­ne oraz pro­wa­dzą­ce inne miej­sca zakwa­te­ro­wa­nia zbio­ro­we­go. W uzna­niu waż­nej roli biz­ne­su w posza­no­wa­niu praw dzie­ci, zwłasz­cza pra­wa do ochro­ny ich god­no­ści i wol­no­ści od wszel­kich form krzyw­dze­nia, Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi pro­wa­dzo­na przez spół­kę ADIAFORA sp. z o.o. przyj­mu­je ten doku­ment jako wzór stan­dar­dów, zasad i pro­ce­dur mają­cych na celu prze­ciw­dzia­ła­nie krzyw­dze­niu dzie­ci prze­by­wa­ją­cych w obiek­cie oraz reago­wa­nie w przy­pad­kach podej­rze­nia takiej krzyw­dy.

§ 2. Posta­no­wie­nia ogól­ne

  1. Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi pro­wa­dzi swo­ją dzia­łal­ność z naj­wyż­szym posza­no­wa­niem praw czło­wie­ka, szcze­gól­nie praw dzie­ci, któ­re są wyjąt­ko­wo nara­żo­ne na krzyw­dze­nie.

  1. Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi uzna­je swo­ją rolę w pro­wa­dze­niu spo­łecz­nie odpo­wie­dzial­ne­go biz­ne­su i pro­mo­wa­niu wła­ści­wych postaw spo­łecz­nych.

  1. Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi pod­kre­śla zna­cze­nie praw­ne­go i spo­łecz­ne­go obo­wiąz­ku zgła­sza­nia orga­nom ści­ga­nia każ­de­go podej­rze­nia prze­stęp­stwa na szko­dę dzie­ci i zobo­wią­zu­je się szko­lić swój per­so­nel w tym zakre­sie.

  1. Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi zobo­wią­zu­je się edu­ko­wać swój per­so­nel w zakre­sie iden­ty­fi­ko­wa­nia sytu­acji mogą­cych wska­zy­wać na krzyw­dze­nie dzie­ci oraz szyb­kie­go i odpo­wied­nie­go reago­wa­nia na takie sytu­acje.

§ 3. Defi­ni­cje

  1. Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi – obiekt hote­lo­wy pro­wa­dzo­ny przez ADIAFORA sp. z o.o., ul. Kazi­mie­rza Wiel­kie­go 29, 50-077 Wro­cław, KRS 0000909800, NIP 8971893588, REGON 389437468.

  1. Dziecko/małoletni - W kon­tek­ście niniej­szych stan­dar­dów, dziec­kiem jest każ­da oso­ba, któ­ra nie ukoń­czy­ła 18 lat.

  1. Opie­kun dziec­ka – to praw­ny przed­sta­wi­ciel dziec­ka: rodzic, opie­kun, rodzic zastęp­czy lub opie­kun tym­cza­so­wy (oso­ba upo­waż­nio­na do repre­zen­to­wa­nia nie­let­nie­go oby­wa­te­la Ukra­iny prze­by­wa­ją­ce­go w Pol­sce bez doro­słych opie­ku­nów).

  1. Obca oso­ba doro­sła – to każ­da oso­ba powy­żej 18 lat, któ­ra nie jest rodzi­cem ani praw­nym opie­ku­nem dziec­ka.

  1. Krzyw­dze­nie dziec­ka - to zacho­wa­nie, któ­re może sta­no­wić czyn zabro­nio­ny wobec dziec­ka, w tym dzia­ła­nia lub zanie­cha­nia człon­ków per­so­ne­lu obiek­tu tury­stycz­ne­go, któ­re naru­sza­ją pra­wa dziec­ka i jego roz­wój.

  1. For­my prze­mo­cy wobec dziec­ka:

  1. Prze­moc fizycz­na - dzia­ła­nia powo­du­ją­ce rze­czy­wi­ste fizycz­ne obra­że­nia dziec­ka lub poten­cjal­ne ich zagro­że­nie, wyni­ka­ją­ce z dzia­łań lub zanie­chań rodzi­ca lub innej odpo­wie­dzial­nej oso­by.

  1. Prze­moc psy­chicz­na - dłu­go­trwa­łe szko­dli­we inte­rak­cje mię­dzy dziec­kiem a opie­ku­nem, w tym emo­cjo­nal­na nie­do­stęp­ność, wro­gość, obwi­nia­nie i inne nie­od­po­wied­nie rela­cje.

  1. Wyko­rzy­sty­wa­nie sek­su­al­ne - anga­żo­wa­nie dziec­ka w aktyw­ność sek­su­al­ną, któ­rej nie rozu­mie lub na któ­rą nie może świa­do­mie wyra­zić zgo­dy, w tym wyzysk sek­su­al­ny.

  1. Zanie­dby­wa­nie - chro­nicz­ne lub jed­no­ra­zo­we nie­za­spo­ka­ja­nie pod­sta­wo­wych potrzeb dziec­ka, pro­wa­dzą­ce do zabu­rzeń jego zdro­wia lub roz­wo­ju.

  1. Prze­stęp­stwo na szko­dę dziec­ka – wszel­kie prze­stęp­stwa, któ­re mogą być popeł­nio­ne wobec doro­słych, a tak­że te spe­cy­ficz­ne dla dzie­ci, jak np. wyko­rzy­sty­wa­nie sek­su­al­ne (art. 200 kk). W obiek­tach zakwa­te­ro­wa­nia naj­częst­sze są prze­stęp­stwa prze­ciw­ko wol­no­ści sek­su­al­nej, np. zgwał­ce­nie (art. 197 kk), wyko­rzy­sta­nie sek­su­al­ne bez­rad­no­ści (art. 198 kk), gro­oming (art. 200a kk).

  1. Inne for­my krzyw­dze­nia dziec­ka – wszel­kie for­my prze­mo­cy wobec dziec­ka, któ­re nie są prze­stęp­stwa­mi ści­ga­ny­mi z oskar­że­nia publicz­ne­go, np. krzy­cze­nie, poni­ża­nie, szar­pa­nie, zanie­dby­wa­nie potrzeb.

  1. Pra­cow­nik – oso­ba zatrud­nio­na na umo­wę o pra­cę lub inną podob­ną umo­wę (np. zle­ce­nie, B2B, umo­wa o dzie­ło), a tak­że sta­ży­sta, prak­ty­kant, wolon­ta­riusz itp.

  1. Pra­cow­nik zatrud­nio­ny do pra­cy z dzieć­mi – oso­ba wyko­nu­ją­ca zada­nia zwią­za­ne z wycho­wa­niem, edu­ka­cją, wypo­czyn­kiem, lecze­niem, pora­da­mi psy­cho­lo­gicz­ny­mi, roz­wo­jem ducho­wym, upra­wia­niem spor­tu lub inny­mi zain­te­re­so­wa­nia­mi dzie­ci, lub opie­ką nad nimi.

  1. Mena­ger Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi – oso­ba wyzna­czo­na przez spół­kę pro­wa­dzą­cą obiekt do zarzą­dza­nia dzia­łal­no­ścią Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi.

§ 4. Zasa­dy iden­ty­fi­ka­cji Dziec­ka prze­by­wa­ją­ce­go w Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi i jego rela­cji w sto­sun­ku do oso­by doro­słej, z któ­rą prze­by­wa w obiek­cie

  1. Pod­czas przyj­mo­wa­nia dziec­ka na pobyt w Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi, nale­ży zawsze, kie­dy to moż­li­we, doko­ny­wać iden­ty­fi­ka­cji dziec­ka oraz jego rela­cji z oso­bą doro­słą, z któ­rą prze­by­wa w obiek­cie.

  1. Iden­ty­fi­ka­cja dziec­ka przez per­so­nel recep­cji jest obo­wiąz­ko­wa w sytu­acjach nie­ty­po­wych i podej­rza­nych, któ­re mogą wska­zy­wać na ryzy­ko krzyw­dze­nia dziec­ka.

  1. W celu iden­ty­fi­ka­cji nale­ży:

  1. zapy­tać o toż­sa­mość dziec­ka i jego rela­cję z oso­bą doro­słą, z któ­rą prze­by­wa, pro­sząc o doku­ment toż­sa­mo­ści dziec­ka lub inny doku­ment potwier­dza­ją­cy pra­wo do spra­wo­wa­nia opie­ki nad dziec­kiem;

  1. w przy­pad­ku bra­ku doku­men­tów wska­zu­ją­cych na pokre­wień­stwo, zapy­tać o rela­cję oso­bę doro­słą oraz dziec­ko;

  1. jeśli oso­ba doro­sła nie jest opie­ku­nem dziec­ka, popro­sić o doku­ment świad­czą­cy o zgo­dzie opie­ku­nów dziec­ka na wspól­ny wyjazd;

  1. w przy­pad­ku bra­ku doku­men­tu zgo­dy, popro­sić o numer tele­fo­nu opie­ku­nów dziec­ka, aby potwier­dzić zgo­dę na pobyt dziec­ka w obiek­cie z oso­bą doro­słą;

  1. w przy­pad­ku opo­ru ze stro­ny oso­by doro­słej nale­ży wyja­śnić, że pro­ce­du­ra ta ma na celu zapew­nie­nie bez­pie­czeń­stwa dzie­ci korzy­sta­ją­cych z usług obiek­tu;

  1. jeśli roz­mo­wa nie roz­wie­je wąt­pli­wo­ści doty­czą­cych podej­rzeń wobec doro­słe­go, nale­ży dys­kret­nie powia­do­mić Kie­row­ni­ka Recep­cji lub wyzna­czo­ną przez nie­go oso­bę.

  1. od momen­tu poja­wie­nia się wąt­pli­wo­ści, dziec­ko i oso­ba doro­sła powin­ni być pod sta­łą obser­wa­cją per­so­ne­lu.

  1. Kie­row­nik Recep­cji podej­mu­je decy­zję o zawia­do­mie­niu poli­cji lub przej­mu­je roz­mo­wę z podej­rza­ną oso­bą doro­słą w celu uzy­ska­nia dal­szych wyja­śnień.

  1. Jeśli roz­mo­wa potwier­dzi podej­rze­nia o popeł­nie­niu prze­stęp­stwa na szko­dę dziec­ka, prze­ło­żo­ny zawia­da­mia poli­cję.

  1. W przy­pad­ku, gdy nie­ty­po­we lub podej­rza­ne sytu­acje zauwa­ży per­so­nel innych komó­rek orga­ni­za­cyj­nych, powin­ni oni nie­zwłocz­nie zawia­do­mić mana­ge­ra obiek­tu lub wyzna­czo­ną przez nie­go oso­bę, któ­ra podej­mie odpo­wied­nie dzia­ła­nia.

§ 5. Zasa­dy i pro­ce­du­ry reago­wa­nia w przy­pad­ku uza­sad­nio­ne­go przy­pusz­cze­nia, że dobro dziec­ka znaj­du­ją­ce­go się na tere­nie Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi lub korzy­sta­ją­ce­go z jego usług jest zagro­żo­ne

  1. Per­so­nel zwra­ca uwa­gę na czyn­ni­ki ryzy­ka i symp­to­my krzyw­dze­nia dzie­ci.

  1. Per­so­nel jest zobo­wią­za­ny nie­zwłocz­nie infor­mo­wać mana­ge­ra obiek­tu o każ­dym podej­rze­niu krzyw­dze­nia dziec­ka.

  1. Inter­wen­cja jest pro­wa­dzo­na przez mana­ga­ra obiek­tu lub wyzna­czo­ną przez nie­go oso­bę.

  1. Uza­sad­nio­ne podej­rze­nie krzyw­dze­nia dziec­ka wystę­pu­je, gdy:
  1. dziec­ko ujaw­ni fakt krzyw­dze­nia;
  1. per­so­nel zaob­ser­wu­je krzyw­dze­nie;
  1. dziec­ko ma widocz­ne śla­dy krzyw­dze­nia;
  1. opie­kun dziec­ka lub oso­ba trze­cia zgło­si fakt krzyw­dze­nia.
  1. W przy­pad­ku podej­rze­nia krzyw­dze­nia dziec­ka przez inne dziec­ko, nale­ży prze­pro­wa­dzić roz­mo­wę z dziec­kiem podej­rza­nym o krzyw­dze­nie oraz jego opie­ku­nem, a tak­że oddziel­nie z dziec­kiem pod­da­wa­nym krzyw­dze­niu oraz jego opie­ku­nem.

  1. W razie podej­rze­nia, że dziec­ko jest zagro­żo­ne prze­mo­cą, mana­ger obiek­tu lub wyzna­czo­na przez nie­go oso­ba jest zobo­wią­za­ny zawia­do­mić poli­cję lub sąd rodzin­ny.

  1. W przy­pad­ku podej­rze­nia krzyw­dze­nia dziec­ka przez opie­ku­na, per­so­nel musi zadbać o bez­pie­czeń­stwo dziec­ka i zawia­do­mić poli­cję.

  1. W przy­pad­ku podej­rze­nia krzyw­dze­nia dziec­ka przez oso­by trze­cie, per­so­nel musi zadbać o bez­pie­czeń­stwo dziec­ka i zawia­do­mić poli­cję lub pro­ku­ra­tu­rę.

  1. W sytu­acji podej­rze­nia krzyw­dze­nia dziec­ka nale­ży unie­moż­li­wić dziec­ku oraz oso­bie podej­rza­nej odda­le­nie się z obiek­tu.

  1. W uza­sad­nio­nych przy­pad­kach moż­na doko­nać oby­wa­tel­skie­go zatrzy­ma­nia oso­by podej­rza­nej do cza­su przy­by­cia poli­cji.

  1. Per­so­nel oraz oso­ba inter­we­niu­ją­ca muszą spo­rzą­dzić notat­kę służ­bo­wą ze zda­rze­nia oraz pod­ję­tych dzia­łań.

  1. Po inter­wen­cji zda­rze­nie nale­ży wpi­sać do ewi­den­cji zda­rzeń zagra­ża­ją­cych dobru dziec­ka.

§ 6. Zatrud­nia­nie osób do pra­cy z dzieć­mi

  1. Przed zatrud­nie­niem oso­by w Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi lub nawią­za­niem współ­pra­cy w innej for­mie i powie­rze­niem jej obo­wiąz­ków zwią­za­nych z pra­cą z dzieć­mi, nale­ży oce­nić jej kwa­li­fi­ka­cje oraz kom­pe­ten­cje do pra­cy z dzieć­mi, a tak­że wyklu­czyć ryzy­ko wystą­pie­nia zagro­że­nia dla dobra i bez­pie­czeń­stwa dzie­ci ze stro­ny tej oso­by.

  1. Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi musi posia­dać dane umoż­li­wia­ją­ce iden­ty­fi­ka­cję per­so­ne­lu oraz wery­fi­ka­cję ich sto­sun­ku do dzie­ci i podzie­la­nia war­to­ści zwią­za­nych z sza­cun­kiem dla dzie­ci oraz prze­strze­ga­nia ich praw, nie­za­leż­nie od for­my zatrud­nie­nia lub współ­pra­cy.

  1. Pod­czas rekru­ta­cji nale­ży zebrać co naj­mniej:

  1. Dane oso­bo­we kan­dy­da­ta, takie jak imię (imio­na) i nazwi­sko, datę uro­dze­nia, dane kon­tak­to­we, potwier­dzo­ne w razie potrze­by doku­men­tem toż­sa­mo­ści.

  1. Infor­ma­cje doty­czą­ce:

  • Wykształ­ce­nia kandydata/kandydatki;

  • Kwa­li­fi­ka­cji zawo­do­wych kandydata/kandydatki;

  • Prze­bie­gu dotych­cza­so­we­go zatrud­nie­nia kandydata/kandydatki.

  1. Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi może popro­sić kandydata/kandydatkę o przed­sta­wie­nie refe­ren­cji z poprzed­nich miejsc zatrud­nie­nia lub wska­za­nie kon­tak­tu do uzy­ska­nia refe­ren­cji. Nie­przed­ło­że­nie tych doku­men­tów nie powin­no wywo­ły­wać nega­tyw­nych kon­se­kwen­cji dla kandydata/kandydatki.

  1. Przed nawią­za­niem współ­pra­cy, Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi ma obo­wią­zek spraw­dzić, czy dana oso­ba figu­ru­je w Reje­strze Spraw­ców Prze­stępstw na Tle Sek­su­al­nym (Rejestr z dostę­pem ogra­ni­czo­nym oraz Rejestr osób, w sto­sun­ku do któ­rych Pań­stwo­wa Komi­sja do spraw prze­ciw­dzia­ła­nia wyko­rzy­sta­niu sek­su­al­ne­mu mało­let­nich poni­żej lat 15 wyda­ła posta­no­wie­nie o wpi­sie w Reje­strze). Wydruk z Reje­stru nale­ży prze­cho­wy­wać w aktach oso­bo­wych człon­ka per­so­ne­lu.

  1. Kandydat/kandydatka przed­kła­da pra­co­daw­cy infor­ma­cję z Kra­jo­we­go Reje­stru Kar­ne­go w zakre­sie prze­stępstw okre­ślo­nych w roz­dzia­le XIX i XXV Kodek­su kar­ne­go, w art. 189a i art. 207 Kodek­su kar­ne­go oraz w usta­wie z dnia 29 lip­ca 2005 r. o prze­ciw­dzia­ła­niu nar­ko­ma­nii (Dz.U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), lub za odpo­wia­da­ją­ce tym prze­stęp­stwom czy­ny zabro­nio­ne okre­ślo­ne w prze­pi­sach pra­wa obce­go.

  1. Kandydat/kandydatka, posia­da­ją­cy oby­wa­tel­stwo inne­go pań­stwa niż Rzecz­po­spo­li­ta Pol­ska, przed­kła­da pra­co­daw­cy infor­ma­cję z reje­stru kar­ne­go pań­stwa oby­wa­tel­stwa, uzy­ska­ną do celów dzia­łal­no­ści zawo­do­wej lub wolon­ta­riac­kiej zwią­za­nej z kon­tak­ta­mi z dzieć­mi.

  1. Kandydat/kandydatka przed­kła­da pra­co­daw­cy oświad­cze­nie o pań­stwach, w któ­rych zamieszkiwał/a w cią­gu ostat­nich 20 lat, innych niż Rzecz­po­spo­li­ta Pol­ska i pań­stwo oby­wa­tel­stwa (jeśli doty­czy), oraz jed­no­cze­śnie przed­kła­da infor­ma­cję z reje­strów kar­nych tych państw uzy­ska­ną do celów dzia­łal­no­ści zawo­do­wej lub wolon­ta­riac­kiej zwią­za­nej z kon­tak­ta­mi z dzieć­mi.

  1. Jeśli pra­wo pań­stwa, o któ­rym mowa w pkt 7 lub 8, nie prze­wi­du­je wyda­wa­nia infor­ma­cji do celów dzia­łal­no­ści zawo­do­wej lub wolon­ta­riac­kiej zwią­za­nej z kon­tak­ta­mi z dzieć­mi, przed­kła­da się infor­ma­cję z reje­stru kar­ne­go tego pań­stwa.

  1. W przy­pad­ku, gdy pra­wo pań­stwa, z któ­re­go ma być przed­ło­żo­na infor­ma­cja, o któ­rej mowa w pkt 7 lub 8, nie prze­wi­du­je jej spo­rzą­dze­nia lub w danym pań­stwie nie pro­wa­dzi się reje­stru kar­ne­go, kandydat/kandydatka skła­da pra­co­daw­cy lub inne­mu orga­ni­za­to­ro­wi oświad­cze­nie o tym fak­cie wraz z oświad­cze­niem, że nie był/a pra­wo­moc­nie skazany/a w tym pań­stwie za czy­ny zabro­nio­ne odpo­wia­da­ją­ce prze­stęp­stwom okre­ślo­nym w roz­dzia­le XIX i XXV Kodek­su kar­ne­go, w art. 189a i art. 207 Kodek­su kar­ne­go oraz w usta­wie z dnia 29 lip­ca 2005 r. o prze­ciw­dzia­ła­niu nar­ko­ma­nii, oraz że nie wyda­no wobec niej inne­go orze­cze­nia, w któ­rym stwier­dzo­no, iż dopuścił/a się takich czy­nów zabro­nio­nych, oraz że nie ma obo­wiąz­ku wyni­ka­ją­ce­go z orze­cze­nia sądu, inne­go upraw­nio­ne­go orga­nu lub usta­wy sto­so­wa­nia się do zaka­zu zaj­mo­wa­nia wszel­kich lub okre­ślo­nych sta­no­wisk, wyko­ny­wa­nia wszel­kich lub okre­ślo­nych zawo­dów albo dzia­łal­no­ści zwią­za­nej z wycho­wa­niem, edu­ka­cją, wypo­czyn­kiem, lecze­niem, świad­cze­niem porad psy­cho­lo­gicz­nych, roz­wo­jem ducho­wym, upra­wia­niem spor­tu lub reali­za­cją innych zain­te­re­so­wań przez mało­let­nich, lub z opie­ką nad nimi.

  1. Oświad­cze­nia, o któ­rych mowa w pkt 8 i 10, skła­da­ne są pod rygo­rem odpo­wie­dzial­no­ści kar­nej za zło­że­nie fał­szy­we­go oświad­cze­nia. Skła­da­ją­cy oświad­cze­nie jest obo­wią­za­ny do zawar­cia w nim klau­zu­li nastę­pu­ją­cej tre­ści: „Jestem świadomy/a odpo­wie­dzial­no­ści kar­nej za zło­że­nie fał­szy­we­go oświad­cze­nia”. Klau­zu­la ta zastę­pu­je poucze­nie orga­nu o odpo­wie­dzial­no­ści kar­nej za zło­że­nie fał­szy­we­go oświad­cze­nia.

  1. Oso­ba przy­ję­ta na sta­no­wi­sko zwią­za­ne z pra­cą z dzieć­mi musi pod­pi­sać oświad­cze­nie o zapo­zna­niu się ze stan­dar­da­mi ochro­ny mało­let­nich i zobo­wią­za­niu się do ich prze­strze­ga­nia.

  1. Oświad­cze­nia są włą­cza­ne do akt oso­bo­wych pra­cow­ni­ka, a w przy­pad­ku ich bra­ku, dołą­cza­ne do umo­wy cywil­no­praw­nej.

  1. Brak zgo­dy na pod­pi­sa­nie doku­men­tów wymie­nio­nych w pkt 11 i 12 unie­moż­li­wia nawią­za­nie jakie­go­kol­wiek sto­sun­ku praw­ne­go (zawar­cie umo­wy o pracę/współpracy).

§ 7. Zasa­dy zapew­nia­ją­ce bez­piecz­ne rela­cje mię­dzy per­so­ne­lem a dziec­kiem

  1. Wszy­scy pra­cow­ni­cy Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi, a tak­że inne oso­by doro­słe, któ­re wcho­dzą w kon­takt z dzieć­mi na tere­nie obiek­tu za zgo­dą admi­ni­stra­cji, muszą prze­strze­gać poniż­szych zasad.

  1. Głów­ną zasa­dą dzia­łań pra­cow­ni­ków mają­cych kon­takt z dzieć­mi w Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi jest trak­to­wa­nie dzie­ci z sza­cun­kiem, uwzględ­nia­jąc ich god­ność i potrze­by.

  1. Każ­da for­ma prze­mo­cy wobec dzie­ci ze stro­ny pra­cow­ni­ków i innych doro­słych jest abso­lut­nie nie­do­pusz­czal­na.

  1. Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi ani jej pra­cow­ni­cy nie umoż­li­wia­ją mało­let­nim dostę­pu do sie­ci Inter­net.

  1. Pra­cow­ni­cy Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi (wykaz zacho­wań pożą­da­nych):

  1. Pod­cho­dzą do komu­ni­ka­cji z dzieć­mi z cier­pli­wo­ścią i sza­cun­kiem.

  1. Słu­cha­ją dzie­ci uważ­nie i odpo­wia­da­ją na ich pyta­nia w spo­sób dosto­so­wa­ny do ich wie­ku i sytu­acji.

  1. Kie­dy roz­ma­wia­ją z dziec­kiem, sta­ra­ją się, aby ich twarz była na pozio­mie twa­rzy dziec­ka.

  1. Zapew­nia­ją dzie­ci, że mogą im powie­dzieć, jeśli czu­ją się nie­kom­for­to­wo w jakiejś sytu­acji, i że otrzy­ma­ją pomoc.

  1. Infor­mu­ją dzie­ci, gdzie w obiek­cie znaj­du­je się wer­sja stan­dar­dów ochron­ny mało­let­nich zro­zu­mia­ła dla nich.

  1. Upew­nia­ją się, że dzie­ci wie­dzą, że mogą zgło­sić się do nich lub innej wyzna­czo­nej oso­by w razie pytań.

  1. Trak­tu­ją wszyst­kie dzie­ci rów­no, bez wzglę­du na ich płeć, orien­ta­cję sek­su­al­ną, spraw­ność, sta­tus spo­łecz­ny, etnicz­ny, kul­tu­ro­wy, reli­gij­ny czy świa­to­po­gląd.

  1. Dba­ją o bez­piecz­ne oto­cze­nie.

  1. Upew­nia­ją się, że sprzęt i wypo­sa­że­nie są uży­wa­ne zgod­nie z prze­zna­cze­niem, a oto­cze­nie jest bez­piecz­ne (zabez­pie­cza­ją okna i scho­dy, ogra­ni­cza­ją dostęp do ruchli­wych dróg, otwar­tej wody itd.).

  1. Jeśli zauwa­ża­ją dziec­ko pozo­sta­wio­ne bez opie­ki w sytu­acji poten­cjal­nie nie­bez­piecz­nej, podej­mu­ją dzia­ła­nia, aby zna­leźć jego rodzi­ca lub opie­ku­na.

  1. Pra­cow­ni­cy Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi (wykaz zacho­wań nie­po­żą­da­nych):

  1. Nie krzy­czą na dzie­ci, nie zawsty­dza­ją ich, nie upo­ka­rza­ją ani nie obra­ża­ją.

  1. Nie biją, nie sztur­cha­ją, nie popy­cha­ją ani w żaden inny spo­sób nie naru­sza­ją inte­gral­no­ści fizycz­nej dziec­ka, chy­ba że jest zagro­żo­ne jego zdro­wie lub życie.

  1. Nie nawią­zu­ją z dzieć­mi żad­nych rela­cji roman­tycz­nych ani sek­su­al­nych, nie skła­da­ją im nie­od­po­wied­nich pro­po­zy­cji. Obej­mu­je to tak­że sek­su­al­ne komen­ta­rze, żar­ty, gesty oraz udo­stęp­nia­nie tre­ści ero­tycz­nych i por­no­gra­ficz­nych w jakiej­kol­wiek for­mie.

  1. Nie utrwa­la­ją wize­run­ku dzie­ci (nagry­wa­nie, foto­gra­fo­wa­nie) w celach pry­wat­nych ani służ­bo­wych bez zgo­dy rodziców/opiekunów oraz same­go dziec­ka. Wyjąt­kiem jest sytu­acja, kie­dy wize­ru­nek dziec­ka jest czę­ścią cało­ści, jak zgro­ma­dze­nie, kra­jo­braz, publicz­na impre­za, wte­dy zgo­da nie jest wyma­ga­na.

  1. Nie nawią­zu­ją kon­tak­tu z dzieć­mi poprzez pry­wat­ne kana­ły komu­ni­ka­cji (tele­fon, e-mail, komu­ni­ka­to­ry, pro­fi­le w mediach spo­łecz­no­ścio­wych) ani nie spo­ty­ka­ją się z nimi poza miej­scem pra­cy.

  1. Nie ofe­ru­ją dzie­ciom alko­ho­lu, wyro­bów tyto­nio­wych ani nie­le­gal­nych sub­stan­cji.

  1. Nigdy nie doty­ka­ją dziec­ka, jeśli ono tego nie chce, ani w spo­sób, któ­ry może być uzna­ny za nie­przy­zwo­ity lub nie­sto­sow­ny.

§ 8. Zasa­dy szko­leń per­so­ne­lu w zakre­sie iden­ty­fi­ka­cji i prze­ciw­dzia­ła­nia krzyw­dze­niu dzie­ci

  1. Każ­dy czło­nek per­so­ne­lu Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi, któ­ry ma bez­po­śred­ni kon­takt z dzieć­mi, musi uczest­ni­czyć w szko­le­niach z zakre­su prze­ciw­dzia­ła­nia krzyw­dze­niu dzie­ci.

  1. Szko­le­nia obej­mu­ją:
  1. Zasa­dy iden­ty­fi­ka­cji krzyw­dze­nia dzie­ci;
  1. Pro­ce­du­ry zgła­sza­nia podej­rzeń krzyw­dze­nia dzie­ci;
  1. Praw­ne i etycz­ne aspek­ty pra­cy z dzieć­mi;
  1. Zasa­dy pro­wa­dze­nia bez­piecz­nych rela­cji z dzieć­mi;
  1. Sku­tecz­ne spo­so­by reago­wa­nia na sygna­ły krzyw­dze­nia dzie­ci.
  1. Szko­le­nia są orga­ni­zo­wa­ne co naj­mniej raz w roku i pro­wa­dzo­ne przez wykwa­li­fi­ko­wa­nych spe­cja­li­stów.

§ 9. Moni­to­ro­wa­nie prze­strze­ga­nia zasad ochro­ny dzie­ci

  1. Mana­ger Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi jest odpo­wie­dzial­ny za wdro­że­nie i moni­to­ro­wa­nie prze­strze­ga­nia stan­dar­dów ochro­ny dzie­ci.

  1. Mana­ger Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi jest zobo­wią­za­ny do prze­pro­wa­dza­nia regu­lar­nych kon­tro­li wewnętrz­nych w celu oce­ny prze­strze­ga­nia stan­dar­dów ochro­ny dzie­ci.

  1. Każ­dy przy­pa­dek naru­sze­nia stan­dar­dów ochro­ny dzie­ci jest zgła­sza­ny orga­nom ści­ga­nia oraz wpi­sy­wa­ny do ewi­den­cji zda­rzeń zagra­ża­ją­cych dobru dziec­ka.

  1. Mana­ger Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi jest zobo­wią­za­ny do rapor­to­wa­nia wyni­ków kon­tro­li wewnętrz­nych oraz ewi­den­cji zda­rzeń zagra­ża­ją­cych dobru dziec­ka spół­ce pro­wa­dzą­cej Kamie­ni­cę pod Anio­ła­mi.

§ 10. Wytycz­ne do stan­dar­dów ochro­ny mało­let­nich w zakre­sie uwzględ­nia­ją­cym sytu­ację mało­let­nich ze spe­cjal­ny­mi potrze­ba­mi edu­ka­cyj­ny­mi, w tym z nie­peł­no­spraw­no­ścia­mi.

W Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi przyj­mu­je się wytycz­ne doty­czą­ce stan­dar­dów ochro­ny mało­let­nich w zakre­sie uwzględ­nia­ją­cym sytu­ację mało­let­nich ze spe­cjal­ny­mi potrze­ba­mi edu­ka­cyj­ny­mi , w tym z nie­peł­no­spraw­no­ścia­mi przy­ję­te przez Mini­ster­stwo Spra­wie­dli­wo­ści, w wer­sji roz­bu­do­wa­nej, dostęp­ne pod adre­sem: https://www.gov.pl/attachment/9e3b7fd1-3f1a-44aa-bd02-b0b197964c97 oraz sta­no­wią­ce załącz­nik do niniej­sze­go doku­men­tu.

§ 11. Posta­no­wie­nia koń­co­we

  1. Niniej­sze stan­dar­dy ochro­ny dzie­ci obo­wią­zu­ją wszyst­kich pra­cow­ni­ków Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi od dnia ich wdro­że­nia.

  1. Stan­dar­dy wcho­dzą w życie z dniem 14 sierp­nia 2024 r.

  1. Stan­dar­dy mogą być aktu­ali­zo­wa­ne i zmie­nia­ne w mia­rę potrze­by, aby dosto­so­wać je do obo­wią­zu­ją­cych prze­pi­sów pra­wa oraz naj­lep­szych prak­tyk w zakre­sie ochro­ny dzie­ci.

  1. Stan­dar­dy zosta­ją opu­bli­ko­wa­ne na stro­nie inter­ne­to­wej Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi oraz udo­stęp­nio­ne w widocz­nym miej­scu dla klien­tów Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi.

  1. Stan­dar­dy zosta­ją spo­rzą­dzo­ne i udo­stęp­nio­ne w widocz­nym miej­scu dla dzie­ci w wer­sji skró­co­nej, dosto­so­wa­nej dla dzie­ci.

  1. Stan­dar­dy będą ewa­lu­owa­ne co naj­miej raz w roku i dosto­so­wy­wa­ne do bie­żą­cej sytu­acji fak­tycz­nej i praw­nej.

  1. Wszel­kie zmia­ny i aktu­ali­za­cje stan­dar­dów są wpro­wa­dza­ne przez spół­kę pro­wa­dzą­cą Kamie­ni­cę pod Anio­ła­mi.

  1. Załącz­ni­ki do stan­dar­dów sta­no­wią ich inte­gral­ną część.

__________________________

ks. Mar­cin Oraw­ski

Pre­zes Zarzą­du

ADIAFORA sp. z o.o.

Załącz­ni­ki:

  • wzór oświad­cze­nia o pań­stwach zamiesz­ka­nia,
  • wzór oświad­cze­nia o zapo­zna­niu się ze stan­dar­da­mi ochro­ny mało­let­nich,
  • wzór oświad­cze­nia o nie­ka­ral­no­ści,
  • wzór oświad­cze­nia pod­mio­tu zewnętrz­ne­go,
  • wzór zawia­do­mie­nia o moż­li­wo­ści popeł­nie­nia prze­stęp­stwa na szko­dę dziec­ka,
  • wzór zawia­do­mie­nia do Sądu Rodzin­ne­go,
  • wzór notat­ki służ­bo­wej,
  • wytycz­ne Mini­ster­stwa Spra­wie­dli­wo­ści, w wer­sji roz­bu­do­wa­nej.

Wzór oświad­cze­nia o pań­stwach zamiesz­ka­nia

Wro­cław, dnia ___ _________ ______ r.

________ _______________

imię nazwi­sko

_______________________

_______________________

adres

Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi

pro­wa­dzo­na przez:

ADIAFORA sp. z o.o.

ul. Kazi­mie­rza Wiel­kie­go 29,

50-077 Wro­cław

OŚWIADCZENIE

O PAŃSTWACH ZAMIESZKANIA

Reali­zu­jąc obo­wią­zek wyni­ka­ją­cy z art. 21 ust. 5 usta­wy z dnia 13 maja 2016 r. o prze­ciw­dzia­ła­niu zagro­że­niom prze­stęp­czo­ścią na tle sek­su­al­nym i ochro­nie mało­let­nich oświad­czam, że w okre­sie ostat­nich 20 lat zamieszkiwałem/am:

wyłącz­nie w Pol­sce / w innym pań­stwie niż Pol­ska* tj. w:

_________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________

Oświad­czam, że jestem świadomy/a odpo­wie­dzial­no­ści kar­nej za zło­że­nie fał­szy­we­go oświad­cze­nia.

__________________

pod­pis pra­cow­ni­ka

*nie­po­trzeb­ne skre­ślić

Wzór oświad­cze­nia o zapo­zna­niu się ze stan­dar­da­mi ochro­ny mało­let­nich

Wro­cław, dnia ___ _________ ______ r.

________ _______________

imię nazwi­sko

_______________________

_______________________

adres

Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi

pro­wa­dzo­na przez:

ADIAFORA sp. z o.o.

ul. Kazi­mie­rza Wiel­kie­go 29,

50-077 Wro­cław

OŚWIADCZENIE O ZAPOZNANIU SIĘ

ZE STANDARDAMI OCHRONY MAŁOLETNICH

Niniej­szym oświad­czam, że zapoznałem/am się ze stan­dar­da­mi ochro­ny mało­let­nich obo­wią­zu­ją­cy­mi w Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi pro­wa­dzo­nej przez ADIAFORA sp. z o.o. i zobo­wią­zu­ję się do ich bez­względ­ne­go prze­strze­ga­nia.

__________________

pod­pis pra­cow­ni­ka

Wzór oświad­cze­nia o nie­ka­ral­no­ści

Wro­cław, dnia ___ _________ ______ r.

________ _______________

imię nazwi­sko

_______________________

_______________________

adres

Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi

pro­wa­dzo­na przez:

ADIAFORA sp. z o.o.

ul. Kazi­mie­rza Wiel­kie­go 29,

50-077 Wro­cław

OŚWIADCZENIE O NIEKARALNOŚCI

Reali­zu­jąc obo­wią­zek wyni­ka­ją­cy z art. 21 ust. 7 usta­wy z dnia 13 maja 2016 r. o prze­ciw­dzia­ła­niu zagro­że­niom prze­stęp­czo­ścią na tle sek­su­al­nym i ochro­nie mało­let­nich oświad­czam, że w pań­stwie ______________________ nie prze­wi­du­je się spo­rzą­dza­nia infor­ma­cji z reje­stru kar­ne­go uzy­ski­wa­nej do celów dzia­łal­no­ści zawo­do­wej lub wolon­ta­riac­kiej zwią­za­nej z kon­tak­ta­mi z dzieć­mi i nie pro­wa­dzi się reje­stru kar­ne­go.

Ponad­to oświad­czam, że nie byłem/am pra­wo­moc­nie skazany/a w tym pań­stwie za czy­ny zabro­nio­ne odpo­wia­da­ją­ce prze­stęp­stwom okre­ślo­nym w roz­dzia­le XIX i XXV Kodek­su kar­ne­go, w art. 189a i art. 207 Kodek­su kar­ne­go oraz w usta­wie z dnia 29 lip­ca 2005 r. o prze­ciw­dzia­ła­niu nar­ko­ma­nii oraz nie wyda­no wobec mnie inne­go orze­cze­nia, w któ­rym stwier­dzo­no, iż dopuściłem/am się takich czy­nów zabro­nio­nych, oraz że nie mam obo­wiąz­ku wyni­ka­ją­ce­go z orze­cze­nia sądu, inne­go upraw­nio­ne­go orga­nu lub usta­wy sto­so­wa­nia się do zaka­zu zaj­mo­wa­nia wszel­kich lub okre­ślo­nych sta­no­wisk, wyko­ny­wa­nia wszel­kich lub okre­ślo­nych zawo­dów albo dzia­łal­no­ści, zwią­za­nych z wycho­wa­niem, edu­ka­cją, wypo­czyn­kiem, lecze­niem, świad­cze­niem porad psy­cho­lo­gicz­nych, roz­wo­jem ducho­wym, upra­wia­niem spor­tu lub reali­za­cją innych zain­te­re­so­wań przez mało­let­nich, lub z opie­ką nad nimi.

Oświad­czam, że jestem świadomy/a odpo­wie­dzial­no­ści kar­nej za zło­że­nie fał­szy­we­go oświad­cze­nia.

__________________

pod­pis pra­cow­ni­ka

Wzór oświad­cze­nia pod­mio­tu zewnętrz­ne­go

Wro­cław, dnia ___ _________ ______ r.

_______________________

_______________________

_______________________

dane fir­my

Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi

pro­wa­dzo­na przez:

ADIAFORA sp. z o.o.

ul. Kazi­mie­rza Wiel­kie­go 29,

50-077 Wro­cław

OŚWIADCZENIE PODMIOTU ZEWNĘTRZNEGO

Niniej­szym oświad­czam, że:

  1. pra­cow­ni­cy i współ­pra­cow­ni­cy naszej fir­my, któ­rzy będą wyko­ny­wać pracę/usługi zwią­za­ne z kon­tak­tem z dzieć­mi, zosta­li zwe­ry­fi­ko­wa­ni pod wzglę­dem nie­ka­ral­no­ści w Reje­strze Spraw­ców Prze­stępstw Sek­su­al­nych oraz dostar­czy­li wyma­ga­ne zaświad­cze­nie z KRK w Pol­sce i z innych państw (o ile doty­czy). Na wnio­sek Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi zga­dza­my się udo­stęp­nić do wglą­du ww. doku­men­ty;

  1. nasi pra­cow­ni­cy i współ­pra­cow­ni­cy, któ­rzy będą wyko­ny­wa­li zada­nia na tere­nie Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi zapo­zna­li się i będą się sto­so­wać do stan­dar­dów ochro­ny mało­let­nich, obo­wią­zu­ją­cych w Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi.

__________________

pod­pis przed­sta­wi­cie­la

Wzór zawia­do­mie­nia o moż­li­wo­ści popeł­nie­nia prze­stęp­stwa na szko­dę dziec­ka

Wro­cław, dnia ___ _________ ______ r.

Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi

pro­wa­dzo­na przez:

ADIAFORA sp. z o.o.

ul. Kazi­mie­rza Wiel­kie­go 29,

50-077 Wro­cław

repre­zen­to­wa­na przez:

____________________

____________________

Pro­ku­ra­tu­ra Rejo­no­wa

dla Wro­cła­wia Sta­re Mia­sto

ul. Pod­wa­le 27

50-042 Wro­cław

ZAWIADOMIENIE O MOŻLIWOŚCI POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA

Dzia­ła­jąc na pod­sta­wie art. 304 § 1 usta­wy z dnia 6 czerw­ca 1997 r. – Kodeks postę­po­wa­nia kar­ne­go (Dz. U. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.) zawia­da­miam o podej­rze­niu popeł­nie­nia prze­stęp­stwa ujaw­nio­ne­go w toku pro­wa­dze­nia czyn­no­ści służ­bo­wych w obiek­cie Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi pro­wa­dzo­nym przez ADIAFORA sp. z o.o. na szko­dę mało­let­nie­go: ________ ____________ (adres: ______________ ___________ ) pole­ga­ją­ce­go na:

_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Mając na uwa­dze powyż­sze infor­ma­cje, a tak­że dobro i bez­pie­czeń­stwo mało­let­nie­go wno­szę o wsz­czę­cie postę­po­wa­nia w tej spra­wie.

_________________

pod­pis zawia­da­mia­ją­ce­go


Wzór zawia­do­mie­nia do Sądu Rodzin­ne­go

Wro­cław, dnia ___ _________ ______ r.

Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi

pro­wa­dzo­na przez:

ADIAFORA sp. z o.o.

ul. Kazi­mie­rza Wiel­kie­go 29,

50-077 Wro­cław

repre­zen­to­wa­na przez:

____________________

____________________

Sąd Rejo­no­wy dla Wro­cła­wia-Sta­re Mia­sto

we Wro­cła­wiu

III Wydział Rodzin­ny i Nie­let­nich

pl. Powstań­ców Ślą­skich 14

53-314 Wro­cław

WNIOSEK O WGLĄD W SYTUACJĘ RODZINNĄ

W toku pro­wa­dze­nia czyn­no­ści służ­bo­wych w obiek­cie Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi pro­wa­dzo­nym przez ADIAFORA sp. z o.o. stwier­dzo­no podej­rze­nie nie­pra­wi­dło­wo­ści w spo­so­bie spra­wo­wa­nia opie­ki nad mało­let­nim: ________ ____________ (adres: ______________ ___________ ) pole­ga­ją­cych na:

_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Mając na uwa­dze powyż­sze infor­ma­cje, a tak­że dobro i bez­pie­czeń­stwo mało­let­nie­go wno­szę o wgląd w sytu­ację rodzin­ną małe­olet­nie­go i wyda­nie sto­sow­nych zarzą­dzeń opie­kuń­czych.

__________________

pod­pis zawia­da­mia­ją­ce­go

Wzór notat­ki służ­bo­wej

Wro­cław, dnia ___ _________ ______ r.

Kamie­ni­ca pod Anio­ła­mi

pro­wa­dzo­na przez:

ADIAFORA sp. z o.o.

ul. Kazi­mie­rza Wiel­kie­go 29,

50-077 Wro­cław

NOTATKA SŁUŻBOWA

Spo­rzą­dzo­na przez: ___________________________________________________________

Przy udzia­le: ________________________________________________________________

W związ­ku z zaist­nia­łym zda­rze­niem: ____________________________________________
_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Pod­ję­to nastę­pu­ją­ce dzia­ła­nia: __________________________________________________
______________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Nazwa orga­nu do któ­re­go zgło­szo­no inter­wen­cję: ___________________________________
______________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Pozo­sta­łe uwa­gi: _____________________________________________________________

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________

______________________
podpis/y

Wytycz­ne Mini­ster­stwa Spra­wie­dli­wo­ści, w wer­sji roz­bu­do­wa­nej.

Wytycz­ne do stan­dar­dów ochro­ny dzie­ci

Dzie­ci ze spe­cjal­ny­mi potrze­ba­mi edu­ka­cyj­ny­mi1, w tym z nie­peł­no­spraw­no­ścia­mi.

Wer­sja roz­bu­do­wa­na

Poni­żej pre­zen­tu­je­my suge­ro­wa­ne wytycz­ne do wyko­rzy­sta­nia przy pra­cach nad stan­dar­da­mi ochro­ny dzie­ci w zakre­sie uwzględ­nia­ją­cym sytu­ację dzie­ci ze spe­cjal­ny­mi potrze­ba­mi edu­ka­cyj­ny­mi, w tym z nie­peł­no­spraw­no­ścia­mi.

Naszą inten­cją jest zapo­bie­ga­nie wyklu­cze­niu dzie­ci ze spe­cjal­ny­mi potrze­ba­mi edu­ka­cyj­ny­mi, w tym z nie­peł­no­spraw­no­ścia­mi. Nad­rzęd­ną zasa­dą jest dba­łość o dobro każ­de­go dziec­ka, ponie­waż każ­de dziec­ko ma swo­je nie­po­wta­rzal­ne potrze­by i zaso­by.

Zawsze nale­ży upew­nić się, że obec­ność dzie­ci ze spe­cjal­ny­mi potrze­ba­mi edu­ka­cyj­ny­mi, w tym z nie­peł­no­spraw­no­ścia­mi, jest uwzględ­nio­na w stan­dar­dach ochro­ny dzie­ci i że wyni­ka z nich jed­no­znacz­nie, że te oso­by są waż­ne, ota­cza­my je opie­ką i mogą liczyć na wspar­cie oraz zro­zu­mie­nie.

Wytycz­ne mają cha­rak­ter ogól­ny, co ozna­cza, że nie będą mogły zostać wyko­rzy­sta­ne w cało­ści w  każ­dej pla­ców­ce, insty­tu­cji, czy też w każ­dym rodza­ju dzia­łal­no­ści. Mają one sta­no­wić pod­po­wiedź, co do istot­nych ele­men­tów w stan­dar­dach ochro­ny dzie­ci dla danej pla­ców­ki, insty­tu­cji albo danej dzia­łal­no­ści. Zawsze jed­nak nale­ży je opra­co­wać przy uwzględ­nie­niu typu/rodzaju pla­ców­ki, insty­tu­cji lub dzia­łal­no­ści, a co za tym idzie – jej potrzeb i moż­li­wo­ści wyni­ka­ją­cych z ogól­nych zasad i celu funk­cjo­no­wa­nia.

Nale­ży pamię­tać, że stan­dar­dy ochro­ny dzie­ci two­rzy się w spo­sób dosto­so­wa­ny do cha­rak­te­ru i rodza­ju pla­ców­ki, insty­tu­cji lub dzia­łal­no­ści.

I. Zasady ogólne obowiązujące w placówce/instytucji/działalności

Poniż­sze przy­kła­dy mogą być wyko­rzy­sta­ne jako pod­po­wiedź w każ­dym rodza­ju placówki/instytucji/działalności.

  1. Każ­de­go dziec­ko nale­ży trak­to­wać z nale­ży­tym sza­cun­kiem, nie dys­kry­mi­no­wać ze wzglę­du na jakie­kol­wiek cechy, w tym spe­cjal­ne potrze­by, nie­peł­no­spraw­ność, rasę, płeć, reli­gię, kolor skó­ry, pocho­dze­nie naro­do­we lub etnicz­ne, język, stan cywil­ny, orien­ta­cję sek­su­al­ną, stan zdro­wia, wiek, zdol­no­ści, prze­ko­na­nia poli­tycz­ne lub sta­tus spo­łecz­ny.

  2. Oka­zy­wać wszyst­kim dzie­ciom tro­skę o ich dobro i roz­wój.

  3. Uwzględ­niać uni­wer­sal­ne pro­jek­to­wa­nie, racjo­nal­ne dosto­so­wa­nia i mody­fi­ka­cje, zapew­nia­jąc rów­ny dostęp oso­bom ze spe­cjal­ny­mi potrze­ba­mi edu­ka­cyj­ny­mi, w tym z nie­peł­no­spraw­no­ścia­mi.

  4. Eli­mi­no­wać barie­ry utrud­nia­ją­ce dzie­ciom samo­dziel­ne funk­cjo­no­wa­nie i eks­pre­sję, w tym barie­ry infor­ma­cyj­no-komu­ni­ka­cyj­ne, archi­tek­to­nicz­ne, cyfro­we.

  5. Poszu­ki­wać metod pra­cy opar­tych na dowo­dach nauko­wych, naj­bar­dziej ade­kwat­nych do roz­po­zna­nych indy­wi­du­al­nych potrzeb roz­wo­jo­wych i edu­ka­cyj­nych dzie­ci.

  6. Anga­żo­wać śro­do­wi­sko rodzin­ne i lokal­ne w roz­wój dzie­ci.

II. Zalecenia dotyczące personelu - zasada ogólna:

  1. Zale­ca się, aby w placówce/instytucji/działalności zapew­nić obec­ność oso­by posia­da­ją­cej prze­szko­le­nie i umie­jęt­ność udzie­la­nia pierw­szej pomo­cy przed­me­dycz­nej.

  2. Każ­da pomoc świad­czo­na dziec­ku ze spe­cjal­ny­mi potrze­ba­mi edu­ka­cyj­ny­mi, w tym z nie­peł­no­spraw­no­ścia­mi, musi nastę­po­wać w zgo­dzie z obo­wią­zu­ją­cy­mi prze­pi­sa­mi pra­wa i uwzględ­niać naj­lep­szy inte­res dziec­ka.

III. Relacje między personelem a dziećmi

  1. Iden­ty­fi­ka­cja sytu­acji dziec­ka

Zada­niem per­so­ne­lu placówki/instytucji/działalności jest iden­ty­fi­ko­wa­nie sytu­acji, w tym spe­cjal­nych potrzeb dziec­ka, aby umoż­li­wić reali­za­cję zadań, któ­rych dziec­ko jest bene­fi­cjen­tem. Nale­ży uwzględ­niać infor­ma­cje doty­czą­ce dziec­ka udo­stęp­nio­ne przez rodzi­ców (opie­ku­nów). Zasad­ność i zakres gro­ma­dze­nia oraz prze­twa­rza­nia pozy­ska­nych danych okre­śla­ją odręb­ne prze­pi­sy.

Nale­ży:

  1. Roz­po­znać indy­wi­du­al­ne potrze­by dziec­ka (w uza­sad­nio­nym zakre­sie) oraz spe­cy­fi­kę jego funk­cjo­no­wa­nia, w szcze­gól­no­ści:

  • funk­cjo­no­wa­nie poznaw­cze, emo­cjo­nal­ne i spo­łecz­ne ze szcze­gól­nym uwzględ­nie­niem spe­cy­fi­ki nie­peł­no­spraw­no­ści dziec­ka;

  • warun­ki i spo­so­by nie­zbęd­ne do zaspo­ko­je­nia pod­sta­wo­wych potrzeb dziec­ka (fizjo­lo­gicz­nych, w tym sen­so­rycz­nych, psy­cho­fi­zycz­nych, w tym potrze­by bez­pie­czeń­stwa itp.) oraz kon­se­kwen­cje ich depry­wa­cji;

  • spo­so­by regu­la­cji emo­cji przez dziec­ko2;

  • spo­sób reago­wa­nia na bli­skość fizycz­ną innych osób;

  • spo­sób komu­ni­ko­wa­nia się dziec­ka (język, spe­cy­ficz­ne narzę­dzia oraz ich rodzaj);

  • inne czyn­ni­ki istot­ne dla dziec­ka.

  1. W przy­pad­ku usta­le­nia moż­li­wo­ści wystą­pie­nia wyso­kie­go ryzy­ka zacho­wań trud­nych, w tym agre­syw­nych, auto­agre­syw­nych, pro­ble­mo­wych zacho­wań sek­su­al­nych, nale­ży:

  • doko­nać oce­ny ryzy­ka (dokład­nie usta­lić czyn­ni­ki mogą­ce wywo­łać takie reak­cje);

  • opra­co­wać indy­wi­du­al­ną pro­ce­du­rę inter­we­nio­wa­nia, we współ­pra­cy z rodzi­ca­mi (opie­ku­na­mi), opar­tą na potrzebach/cechach dziec­ka3, tj. naj­pierw wypra­co­wać kata­log spo­so­bów nie­do­pusz­cza­ją­cych do wystą­pie­nia dane­go zacho­wa­nia trud­ne­go, moż­li­wie naj­mniej awer­syj­nych, pro­ak­tyw­nych4, opar­tych na budo­wa­niu rela­cji opar­tej na sza­cun­ku i zaufa­niu;

  • następ­nie nale­ży zapro­po­no­wać nie­awer­syj­ne stra­te­gie reak­tyw­ne (ukie­run­ko­wa­ne na obni­że­nie napię­cia emo­cjo­nal­ne­go, w tym na ochro­nę dziec­ka i innych osób zaan­ga­żo­wa­nych w zacho­wa­nie).

  1. Wypra­co­wać zro­zu­mia­łą for­mę komu­ni­ka­cji wza­jem­nej – w języku/sposobie komu­ni­ka­cji uży­wa­nym przez dziec­ko – dosto­so­wa­ną do moż­li­wo­ści psy­cho­fi­zycz­nych dziec­ka i umoż­li­wia­ją­cą wyra­że­nie przez dziec­ko swo­jej woli, w tym akcep­ta­cji lub sprze­ci­wu, co do pew­nych czynności/zachowań5, o ile jest to zasad­ne przy wyko­rzy­sta­niu alter­na­tyw­nych lub wspo­ma­ga­ją­cych metod komu­ni­ka­cji6.

  2. Prze­ka­zy­wać dziec­ku w zro­zu­mia­ły spo­sób wie­dzę o jego pra­wach i obo­wiąz­kach oraz moż­li­wo­ściach uzy­ska­nia pomo­cy, upew­nia­jąc się, że prze­kaz jest dla nie­go jasny i kla­row­ny.

  3. Zapo­znać dziec­ko w zro­zu­mia­ły spo­sób z obo­wią­zu­ją­cy­mi w placówce/ instytucji/działalności nor­ma­mi i zasa­da­mi oraz kon­se­kwen­cja­mi ich naru­sza­nia dla wszyst­kich stron.

  4. Uczyć dziec­ko w zro­zu­mia­ły spo­sób, jak powi­nien się zacho­wać w sytu­acjach zagra­ża­ją­cych bez­pie­czeń­stwu jego i innych.

  5. Uczyć dziec­ko w zro­zu­mia­ły spo­sób, jakie zacho­wa­nia sta­no­wią naru­sza­nie gra­nic prywatności/intymności innych osób, jakie zacho­wa­nia krzyw­dzą innych, spra­wia­ją im ból i cier­pie­nie.

  6. Dbać, aby reak­cja oso­by doro­słej nie powo­do­wa­ła nega­tyw­ne­go nasta­wie­nia innych dzie­ci do dziec­ka, na rzecz któ­re­go pod­ję­to inter­wen­cję7chro­nie­ni powin­ni być wszy­scy dziec­ko uczest­ni­czą­cy w zda­rze­niu, w tym świad­ko­wie.

  1. Two­rze­nie bez­piecz­ne­go śro­do­wi­ska roz­wo­ju dziec­ka

  1. Nale­ży zapo­znać się z sytu­acją dziec­ka – w uza­sad­nio­nym zakre­sie wyni­ka­ją­cym z wyko­ny­wa­nych obo­wiąz­ków i funk­cji.

  2. Nale­ży prze­ciw­dzia­łać wszel­kim for­mom ośmie­sza­nia, dys­kry­mi­na­cji, poni­ża­nia, zastra­sza­nia, oczer­nia­nia, wyklu­cze­nia dziec­ka lub jakiej­kol­wiek innej for­mie prze­mo­cy psy­chicz­nej, fizycz­nej lub sek­su­al­nej. Nale­ży natych­miast reago­wać na wszyst­kie tego rodza­ju sytu­acje, w tym mię­dzy dzieć­mi.

  3. Sto­sow­nie do potrzeb i oko­licz­no­ści wska­za­ne jest:

  • pro­wa­dze­nie zajęć psy­cho­edu­ka­cyj­nych i pro­fi­lak­tycz­nych ukie­run­ko­wa­nych na prze­ciw­dzia­ła­nie wszel­kiej dys­kry­mi­na­cji i prze­mo­cy oraz uwraż­li­wia­nie dzie­ci na pra­wo każ­dej oso­by do posza­no­wa­nia jej god­no­ści;

  • prze­ka­zy­wa­nie infor­ma­cji rodzi­com (opie­ku­nom) na temat wystę­pu­ją­cych pro­ble­mów oraz podej­mo­wa­nie z nimi współ­pra­cy w tym zakre­sie.

  1. Wspie­ra­nie dziec­ka w czyn­no­ściach samo­ob­słu­go­wych - jeśli koniecz­ne jest wspie­ra­nie dziec­ka w reali­za­cji czyn­no­ści samo­ob­słu­go­wych i higie­nicz­nych z uwa­gi na poziom jego funk­cjo­no­wa­nia, nale­ży to czy­nić, sto­su­jąc moż­li­wie naj­mniej inge­ren­cyj­ną for­mę wspar­cia i jed­no­cze­śnie dążyć do stop­nio­we­go unie­za­leż­nia­nia go w tym zakre­sie od pomo­cy innych osób - o ile jest to moż­li­we. Udzie­la­jąc wspar­cia dziec­ku, nale­ży to czy­nić w taki spo­sób, by nie skut­ko­wa­ło to dys­kom­for­tem, upo­ko­rze­niem czy wyśmie­wa­niem przez inne oso­by. Wspie­ra­nie powin­no odby­wać się w spo­sób bez­piecz­ny, z zacho­wa­niem pry­wat­no­ści, z moż­li­wo­ścią kon­tro­li przez inne oso­by z per­so­ne­lu.

  2. W sytu­acji podej­rze­nia lub ujaw­nie­nia krzyw­dze­nia zawsze nale­ży stwo­rzyć dziec­ku moż­li­wość wypo­wie­dze­nia się, przed­sta­wie­nia swo­je­go zdania/opinii8, pamię­ta­jąc, że może to być dla dziec­ka pierw­sza i jedy­na roz­mo­wa (dziec­ko może już nie pod­jąć wię­cej prób poszu­ki­wa­nia wspar­cia). Szcze­gól­nie waż­ne jest, by:

  • wyra­zić swo­ją tro­skę poprzez dekla­ra­cję, że się dziec­ku wie­rzy;

  • zapew­nić dziec­ko, że dobrze uczy­nił podej­mu­jąc roz­mo­wę o dozna­nej krzyw­dzie;

  • wyja­śniać dziec­ku, że nie jest winien zaist­nia­łej sytu­acji;

  • jed­no­znacz­nie nega­tyw­nie oce­nić każ­dą for­mę prze­mo­cy, dając wyraź­ny sygnał, że jest ona nie­do­pusz­czal­na i nale­ży jej zapobiegać/powstrzymać;

  • nale­ży odpo­wied­nio poin­for­mo­wać dziec­ko, że tą spra­wą zaj­mą się inne odpo­wied­nie oso­by, w tym udzie­lić mu infor­ma­cji, że pod­ję­te zosta­ną dzia­ła­nia zapew­nia­ją­ce mu bez­pie­czeń­stwo i że nie jest win­ne temu, co się sta­ło.

3) Zacho­wa­nia nie­do­zwo­lo­ne per­so­ne­lu

  1. Oma­wia­nie w obec­no­ści osób nie­upo­waż­nio­nych sytu­acji dziec­ko, w tym jego sytu­acji rodzin­nej, zdro­wot­nej itp.

  2. Depre­cjo­nu­ją­ce porów­na­nia z inny­mi;

  3. Izo­lo­wa­nie w zamknię­tym pomiesz­cze­niu, przy­trzy­my­wa­nie drzwi, krę­po­wa­nie ruchów poprzez wią­za­nie; sto­so­wa­nie przy­mu­su bez­po­śred­nie­go moż­li­we jest wyłącz­nie w sytu­acji wystą­pie­nia prze­sła­nek wyni­ka­ją­cych z usta­wy o ochro­nie zdro­wia psy­chicz­ne­go i zgod­nie z prze­pi­sa­mi tej usta­wy9

  4. Celo­we pro­wo­ko­wa­nie u dziec­ko wystą­pie­nia lub eska­la­cji zacho­wań trud­nych, nie­po­żą­da­nych.

  5. Wyrę­cza­nie lub nad­zo­ro­wa­nie bez­po­śred­nie dziec­ko ponad nie­zbęd­ny poziom, m.in. pod­czas reali­za­cji czyn­no­ści samo­ob­słu­go­wych i higie­nicz­nych.

  6. Lek­ce­wa­że­nie lub powierz­chow­ne, nie­uważ­ne trak­to­wa­nie zgła­sza­nej przez dziec­ko potrze­by wspar­cia i pomo­cy.

  7. Bier­na posta­wa per­so­ne­lu w zakre­sie tro­ski o roz­wój i zabez­pie­cze­nie dziec­ka w  sytu­acji zagro­że­nia jego dobro­sta­nu.

4. Pro­ce­du­ra reago­wa­nia w przy­pad­ku zacho­wa­nia trud­ne­go, agre­syw­ne­go lub prze­mo­cy ze stro­ny dziec­ko.

Celem zasto­so­wa­nia pro­ce­du­ry jest zapew­nie­nie bez­pie­czeń­stwa wszyst­kim dzie­ciom i doro­słym prze­by­wa­ją­cym w placówce/instytucji/działalności w przy­pad­ku wystą­pie­nia sytu­acji zagro­że­nia bez­pie­czeń­stwa, zdro­wia i życia tych osób.

Zakres zasto­so­wa­nia pro­ce­du­ry:

  • naru­sze­nie nie­ty­kal­no­ści fizycz­nej innych osób;

  • prze­moc psy­chicz­na, naru­sze­nie god­no­ści oso­bi­stej;

  • bój­ki, pobi­cie;

  • stwo­rze­nie zagro­że­nia dla zdro­wia i życia wła­sne­go i innych;

  • groź­by uży­cia prze­mo­cy;

  • posłu­gi­wa­nie się nie­bez­piecz­nym przed­mio­tem;

  • nisz­cze­nie mie­nia.

Zakres odpo­wie­dzial­no­ści:

  • każ­dy z per­so­ne­lu może zauwa­żyć lub być poin­for­mo­wa­ny o wystą­pie­niu aktów agre­sji, prze­mo­cy;

  • każ­dy z per­so­ne­lu ma obo­wią­zek zare­ago­wać w sytu­acji agre­sji, prze­mo­cy (będąc świad­kiem zda­rze­nia lub oso­bą poin­for­mo­wa­ną o zda­rze­niu) tj. pod­jąć pró­bę prze­rwa­nia sytu­acji, zapew­nić bez­pie­czeń­stwo oso­bom: świad­kom, krzyw­dzo­ne­mu, krzyw­dzą­ce­mu – ich odizo­lo­wa­nie;

  • zasto­so­wa­nie pro­ce­du­ry reago­wa­nia odby­wa się z poin­for­mo­wa­niem oso­by wska­za­nej do podej­mo­wa­nia dzia­łań inter­wen­cyj­nych, któ­ra następ­nie zaj­mie się cało­ścio­wo spra­wą lub innej oso­by decy­zyj­nej (np. dyrek­tor, spe­cja­li­sta).

PROCES WDROŻENIA PROCEDURY REAGOWANIA W PRZYPADKU ZACHOWANIA TRUDNEGO, AGRESYWNEGO LUB PRZEMOCY ZE STRONY DZIECKA

  • w przy­pad­ku zaob­ser­wo­wa­nia u dziec­ka prze­ja­wów wzmo­żo­ne­go napię­cia, zde­ner­wo­wa­nia lub trud­no­ści stwa­rza­ją­cych praw­do­po­do­bień­stwo wystą­pie­nia zacho­wa­nia trud­ne­go, w tym agre­syw­ne­go, auto­agre­syw­ne­go, zagra­ża­ją­ce­go, nale­ży nie­zwłocz­nie pod­jąć dzia­ła­nia, aby prze­ciw­dzia­łać jego roz­wi­nię­ciu, w tym nale­ży pod­jąć z dziec­kiem roz­mo­wę uspo­ka­ja­ją­cą, wyci­sza­ją­cą, o ile to moż­li­we, na neu­tral­ny temat (meto­da prze­kie­ro­wa­nia uwa­gi) lub inne oddzia­ły­wa­nie kojące/uspokajające;

  • w sytu­acji eska­la­cji zacho­wań trud­nych, nie­po­żą­da­nych nale­ży pod­jąć pró­bę ich wyga­sze­nia, prze­rwa­nia, ade­kwat­nie do sytu­acji, z uwzględ­nie­niem roz­po­zna­ne­go wcze­śniej ryzy­ka wystą­pie­nia zacho­wań trud­nych, agre­syw­nych, auto­agre­syw­nych oraz usta­lo­nych i sto­so­wa­nych u dzie­ci indy­wi­du­al­nych stra­te­gii pro­ak­tyw­nych lub nie­awer­syj­nych stra­te­gii reak­tyw­nych;

  • jeże­li pod­ję­te czyn­no­ści w danej sytu­acji nie przy­no­szą efek­tów i nastę­pu­je eska­la­cja zacho­wań trud­nych, agre­syw­nych, auto­agre­syw­nych nale­ży poin­for­mo­wać oso­by wska­za­ne do podej­mo­wa­nia pro­ce­du­ry inter­wen­cyj­nej lub inne oso­by z per­so­ne­lu, któ­re znaj­du­ją się w pobli­żu, z proś­bą o pomoc; oso­by te nie­zwłocz­nie infor­mu­ją oso­by decy­zyj­ne lub spe­cja­li­stów i udzie­la­ją wspar­cia w danej sytu­acji;

  • następ­nie, w przy­pad­ku wystą­pie­nia bar­dzo agre­syw­ne­go zacho­wa­nia, któ­re­go nie moż­na powstrzy­mać i stwa­rza ono zagro­że­nie dla zdro­wia i życia wła­sne­go i innych osób, nale­ży nie­zwłocz­nie, jeże­li jest taka koniecz­ność, udzie­lić pierw­szej pomo­cy przed­me­dycz­nej, wezwać Pogo­to­wie Ratun­ko­we lub Poli­cję, a następ­nie powia­do­mić rodzi­ców (opie­ku­nów) dziec­ka - w tej sytu­acji moż­na, jeśli jest to nie­zbęd­ne, moż­li­we i bez­piecz­ne dla każ­de­go uczest­ni­ka zda­rze­nia, zasto­so­wać jak naj­mniej inwa­zyj­ną for­mę prze­rwa­nia aktu agre­sji;

  • nale­ży zadbać o bez­pie­czeń­stwo każ­de­go uczest­ni­ka zda­rze­nia, w tym świad­ków;

  • jeże­li oko­licz­no­ści zda­rze­nia na to pozwo­lą – nie­zwłocz­nie - oso­ba wska­za­na w pro­ce­du­rze inter­wen­cyj­nej podej­mu­je roz­mo­wę stwa­rza­ją­cą dziec­ku moż­li­wość wypo­wie­dze­nia się, przed­sta­wie­nia swo­je­go zdania/opinii 10 w celu usta­le­nia przy­czyn i oko­licz­no­ści zda­rze­nia; w trak­cie roz­mo­wy z dziec­ko, o ile nie zakłó­ci to jej prze­bie­gu, nale­ży zano­to­wać istot­ne infor­ma­cje; po zakoń­cze­niu roz­mo­wy spo­rzą­dza się notat­kę z uwzględ­nie­niem całe­go zda­rze­nia i prze­ka­za­nych infor­ma­cji od świad­ków zda­rze­nia, o sytu­acji nale­ży poin­for­mo­wać rodzi­ców (opie­ku­nów);

  • do momen­tu uzy­ska­nia pew­no­ści, że sytu­acja zosta­ła zaże­gna­na, a zacho­wa­nie trud­ne ustą­pi­ło, nie wol­no pozo­sta­wić dziec­ka same­mu sobie, tzn. „stra­cić go z pola widze­nia”;

  • nale­ży zadbać o bez­pie­czeń­stwo wszyst­kich uczest­ni­ków zda­rze­nia, świad­ków i udzie­lić im wspar­cia, np. pomo­cy psy­cho­lo­gicz­no-peda­go­gicz­nej.

Szcze­gól­ne warun­ki roz­mo­wy inter­wen­cyj­nej:

  • roz­mo­wa powin­na być prze­pro­wa­dzo­na bez pre­sji cza­su, pospie­sza­nia dziec­ka oraz powin­na być dosto­so­wa­na do potrzeb i moż­li­wo­ści dziec­ka; miej­sce jej prze­pro­wa­dze­nia win­no uwzględ­niać m.in. spe­cy­fi­kę odbio­ru i prze­twa­rza­nia bodź­ców sen­so­rycz­nych przez dziec­ka; nale­ży wziąć pod uwa­gę język i spo­so­by komu­ni­ka­cji dziec­ka;

  • oso­ba pro­wa­dzą­ca roz­mo­wę win­na znać spo­so­by regu­la­cji emo­cji przez dziec­ka (np. stimowanie/zachowania auto­sty­mu­lu­ją­ce) oraz mieć wie­dzę, czy u dziec­ka wystę­pu­ją zacho­wa­nia trud­ne (np. zacho­wa­nia agre­syw­ne, auto­agre­syw­ne);

  • pod­czas roz­mo­wy trze­ba pozwo­lić dziec­ku na swo­bod­ną wypo­wiedź, w tym ujaw­nie­nie obaw, nie prze­ry­wać, nie kry­ty­ko­wać, nie uzu­peł­niać wypo­wie­dzi wła­sny­mi domy­sła­mi, nie komen­to­wać tre­ści prze­ka­zy­wa­nych przez dziec­ko, nie mini­ma­li­zo­wać zna­cze­nia tego, co się wyda­rzy­ło;

  • roz­mo­wa powin­na prze­bie­gać w spo­koj­nej atmos­fe­rze; po jej zakoń­cze­niu dziec­ko winien zostać obję­ty ade­kwat­nym wspar­ciem do cza­su usta­bi­li­zo­wa­nia sytu­acji i wyci­sze­nia zacho­wa­nia - nie wol­no pozo­sta­wić dziec­ka same­mu sobie, „stra­cić z pola widze­nia” do momen­tu uzy­ska­nia pew­no­ści, że sytu­acja jest usta­bi­li­zo­wa­na.

Wska­za­nia dla per­so­ne­lu:

    • zapo­zna­nie się z w/w pro­ce­du­rą reago­wa­nia w przy­pad­ku zacho­wa­nia trud­ne­go, agre­syw­ne­go lub prze­mo­cy ze stro­ny dziec­ka, zada­nia­mi i pro­ce­sem reali­zo­wa­nia w przy­pad­ku jej pod­ję­cia,

    • współ­pra­ca z oso­bą wyzna­czo­ną do podej­mo­wa­nia pro­ce­du­ry inter­wen­cji w placówce/instytucji/działalności, sto­so­wa­nie się do jej pole­ceń w trak­cie zda­rze­nia;

    • dys­po­no­wa­nie nume­ra­mi osób odpo­wie­dzial­nych za podej­mo­wa­nie inter­wen­cji w  placówce/instytucji/działalności, osób decy­zyj­nych;

    • dosko­na­le­nie kom­pe­ten­cji w zakre­sie nie­zbęd­nym do podej­mo­wa­nia dzia­łań okre­ślo­nych w w/w pro­ce­du­rze.

Stan­dar­dy Ochro­ny Mało­let­nich w Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi

- wer­sja uprosz­czo­na dla dzie­ci

Dro­gie Dzie­ci,

pamię­taj­cie, że w Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi wasze dobro i bez­pie­czeń­stwo jest naj­waż­niej­sze. Z tego powo­du wpro­wa­dzi­li­śmy zasa­dy mają­ce Was chro­nić przed krzyw­da­mi jakich mogły­by­ście doświad­czyć pod­czas poby­tu w naszym obiek­cie.

Naj­waż­niej­sze z tych zasad wska­zu­je­my poni­żej.

  1. W Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi nikt nie może sto­so­wać wobec dzie­ci:

  1. prze­mo­cy psy­chicz­nej takiej jak: nie­uprzej­me trak­to­wa­nie, poni­ża­nie, wyśmie­wa­nie czy umniej­sza­nie ich war­to­ści,

  2. prze­mo­cy fizycz­nej taką jak: bicie, popy­cha­nie, sztur­cha­nie czy szar­pa­nie,

  3. prze­mo­cy sek­su­al­nej takiej jak: doty­ka­nie dziec­ka w miej­scach i w spo­sób, któ­re­go dziec­ko nie chce oraz poka­zy­wa­nie dzie­ciom swo­je­go cia­ła w spo­sób, któ­ry powo­du­je, że dziec­ko czu­je się nie­kom­for­to­wo a tak­że poka­zy­wa­nie dzie­ciom fil­mów lub zdjęć na któ­rych znaj­du­ją się nagie oso­by.

  1. Jeże­li kie­dy­kol­wiek w cza­sie poby­tu dziec­ko doświad­czy prze­mo­cy ze stro­ny jakie­go­kol­wiek doro­słe­go lub inne­go dziec­ka ma ono pra­wo poin­for­mo­wać o tym pra­cow­ni­ków Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi a oni natych­miast udzie­lą dziec­ku pomo­cy.

  1. Nasi pra­cow­ni­cy zawsze będą do dzie­ci pod­cho­dzi­li z tro­ską, uwa­gą, sza­cun­kiem i będą podej­mo­wa­li wszel­kie sta­ra­nia o to aby pobyt dzie­ci w naszym obiek­cie był dla nich przy­ja­zny i bez­piecz­ny.

  1. W Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi dokła­da­my wszel­kich sta­rań aby zatrud­niać wyłącz­nie oso­by bez­piecz­ne dla dzie­ci.

  1. Nasi pra­cow­ni­cy sta­le szko­lą się w celu zwięk­sza­nia kom­pe­ten­cji w zakre­sie ochro­ny dzie­ci.

  1. Wszyst­kie opi­sa­ne powy­żej zasa­dy obo­wią­zu­ją w Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi przez cały czas i bez wyjąt­ków.

Życzy­my Wam szczę­śli­we­go i bez­piecz­ne­go poby­tu

Zespół Kamie­ni­cy pod Anio­ła­mi

1 Roz­po­rzą­dze­nie Mini­stra Edu­ka­cji Naro­do­wej z dnia 9 sierp­nia 2017 r. w spra­wie zasad orga­ni­za­cji i udzie­la­nia pomo­cy psy­cho­lo­gicz­no-peda­go­gicz­nej w publicz­nych przed­szko­lach, szko­łach i pla­ców­kach (Dz.U. z 2023 r., poz. 1798 ze zm.) Spe­cjal­ne potrze­by edu­ka­cyj­ne są tak­że okre­śla­ne jako szcze­gól­ne potrze­by (patrz: usta­wa z dnia 19 lip­ca 2019 r. o zapew­nia­niu dostęp­no­ści oso­bom ze szcze­gól­ny­mi potrze­ba­mi, Dz.U. z 2019 r., poz. 1696 ze zm.), indy­wi­du­al­ne potrze­by edu­ka­cyj­ne, potrze­by roz­wo­jo­we i edu­ka­cyj­ne itd.

Poję­cie spe­cjal­ne potrze­by edu­ka­cyj­ne wpro­wa­dzi­ła Mary War­nock w doku­men­cie The War­nock Report. Spe­cial Edu­ca­tio­nal Needs opu­bli­ko­wa­nym w 1978 roku w Lon­dy­nie przez Her Majesty’s Sta­tio­ne­ry Offi­ce. War­nock zapro­po­no­wa­ła przej­ście z medycz­nej kate­go­ry­za­cji uczniów oraz dia­gno­zo­wa­nych u nich defi­cy­tów na bar­dziej funk­cjo­nal­ny język spo­łecz­ne­go rozu­mie­nia ich potrzeb.

2 Dziec­ko ze spe­cjal­ny­mi potrze­ba­mi edu­ka­cyj­ny­mi, w tym z  nie­peł­no­spraw­no­ścia­mi, mogą mieć swo­je bar­dzo spe­cy­ficz­ne spo­so­by regu­lo­wa­nia emo­cji, w tym wyci­sza­nia się i uspo­ka­ja­nia. Dla­te­go waż­ne jest roz­po­zna­nie czy są to stra­te­gie regu­la­cji zewnętrz­nej (wyma­ga­ją­cej dzia­ła­nia opie­ku­na – jak przy­tu­le­nie, obni­że­nie, zła­go­dze­nie tonu gło­su, spe­cy­ficz­ny dotyk, umoż­li­wie­nie odosob­nie­nia itp) czy stra­te­gie samo­re­gu­lu­ją­ce pasyw­ne (wyco­fa­nie, „odcię­cie”) lub aktyw­ne (od ssa­nia kciu­ka, zamy­ka­nia oczu, pocie­ra­nia czę­ści cia­ła po wzmo­żo­ny ruch, aktyw­ność wer­bal­ną, dźwię­ko­wą, płacz, krzyk, roz­mo­wę, itp.).

Waż­ne! Bar­dzo pomoc­ne jest gdy doro­sły obec­ny w sytu­acji trud­nej pozo­sta­je wyci­szo­ny, spo­koj­ny, nie reagu­je lękiem lub wła­snym zbyt sil­nym pobu­dze­niem, gdyż układ ner­wo­wy dziec­ka dostra­ja się do sta­nu ner­wo­we­go osób w oto­cze­niu.

3 Reko­men­da­cja: Jeśli w pod­mio­cie opra­co­wu­je się doku­men­ty doty­czą­ce indy­wi­du­al­nych (spe­cjal­nych, szcze­gól­nych) potrzeb dziec­ko (np. IPET) war­to zwró­cić uwa­gę na aspek­ty ochro­ny dziec­ka. Jeśli to koniecz­ne wska­zać szcze­gó­ło­we pro­ce­du­ry reago­wa­nia ade­kwat­ne do roz­po­zna­nych potrzeb.

Spo­so­by infor­mo­wa­nia per­so­ne­lu o ist­nie­niu takich zin­dy­wi­du­ali­zo­wa­nych pro­ce­dur powin­ny zostać ure­gu­lo­wa­nie wewnętrz­nie i zgod­ne z obo­wią­zu­ją­cy­mi prze­pi­sa­mi pra­wa.

4 Kate­go­rie stra­te­gii pro­ak­tyw­nych to stra­te­gie niskich wyma­gań, zmia­ny w śro­do­wi­sku, zapew­nie­nie atrak­cyj­nych zajęć i czyn­no­ści, zapew­nie­nie kon­sul­ta­cji medycz­nych.

5 Nie doty­czy świad­czeń opie­ki zdro­wot­nej, w któ­rych sprze­ciw i akcep­ta­cja jest ure­gu­lo­wa­na odręb­ny­mi prze­pi­sa­mi.

6 Komu­ni­ka­cja wspo­ma­ga­ją­ca i alter­na­tyw­na (Augmen­ta­ti­ve and Alter­na­ti­ve Com­mu­ni­ca­tion, AAC) – korzy­sta­nie z pomo­cy komu­ni­ka­cyj­nych, form i spo­so­bów poro­zu­mie­wa­nia się rozu­mia­ne­go jako odbie­ra­nie i nada­wa­nie komu­ni­ka­tów, w tym w mowie i piśmie, któ­re wspie­ra­ją, uzu­peł­nia­ją lub zastę­pu­ją mowę w celu funk­cjo­nal­nej komu­ni­ka­cji. Obej­mu­je pro­ce­sy uzu­peł­nia­ją­ce (komu­ni­ka­cja wspo­ma­ga­ją­ca) i/lub zastę­pu­ją­ce (komu­ni­ka­cja alter­na­tyw­na) natu­ral­ną mowę i/lub pismo w celu mak­sy­ma­li­zo­wa­nia umie­jęt­no­ści komu­ni­ka­cyj­nych ich użyt­kow­ni­ków (użyt­kow­ni­cy AAC), któ­re są nie­zbęd­ne do sku­tecz­ne­go poro­zu­mie­wa­nia się i spo­łecz­ne­go funk­cjo­no­wa­nia w codzien­nym życiu (Gryc­man M., Kacz­ma­rek B.B., Pod­ręcz­ny słow­nik ter­mi­nów AAC (komu­ni­ka­cji wspo­ma­ga­ją­cej i alter­na­tyw­nej), Impuls, Kra­ków 2014).

7 Wyja­śnie­nie: zapis ma na celu zwró­ce­nie uwa­gi na spo­sób podej­mo­wa­nia inter­wen­cji: mają miej­sce sytu­acje, gdy opie­kun sta­ra się chro­nić jed­ne­go z pod­opiecz­nych i czy­ni to nie­wła­ści­wie – pozo­sta­li dziec­ko wyklu­cza­ją go z gru­py.

8 O ile jest to zasad­ne przy wyko­rzy­sta­niu alter­na­tyw­nych lub wspo­ma­ga­ją­cych metod komu­ni­ka­cji

9 Koniecz­ność zasto­so­wa­nia form fizycz­ne­go ogra­ni­cze­nia swo­bo­dy dziec­ka jest zawsze sygna­łem o  nie­wy­star­czal­no­ści dotych­czas opra­co­wa­nych pro­ce­dur reago­wa­nia w sytu­acjach trud­nych i pil­nym wezwa­niem do zwe­ry­fi­ko­wa­nia jako­ści i celo­wo­ści sto­so­wa­nych form wspar­cia, tera­pii i opie­ki.

10 O ile jest to zasad­ne przy wyko­rzy­sta­niu alter­na­tyw­nych lub wspo­ma­ga­ją­cych metod komu­ni­ka­cji.